بررسی علل و علائم بیماری لوپوس
لوپوس چیست و چه علائمی دارد؟
بیماری لوپوس که با علائم پوستی بروز می‌کند در دو نوع منتشر و پوستی وجود دارد. در نوع منتشر این بیماری، علاوه بر درگیری پوست، بسیاری از ارگان های بدن نیز ممکن است دچار گرفتاری شوند؛ لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوس سیستمیک جزو بیماری های خود ایمنی محسوب می‌شود که در آن سیستم دفاعی بدن، علیه ارگان‌ها و بافت‌های خود عمل کرده و به آنها آسیب می‌رساند. این بیماری اغلب پوست و چندین اندام داخلی را درگیر می‌کند. ولی در نوع پوستی، فقط خود پوست درگیر خواهد شد. البته در مواردی (حدود 10% از بیماران مبتلا به لوپوس پوستی) ممکن است بیماری به نوع سیستمیک یا منتشر تبدیل شود. سیر بالینی انواع لوپوس شامل دوره‌های فعالیت و بهبود است
افرادیکه بیشتر در خطر ابتلا به لوپوس هستند:
- زنان بیش از مردان در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
- معمولاً بزرگسالان (از نوجوانی به بعد) به این بیماری مبتلا می‌شوند.
- کسانی که در خویشاوندان نزدیک خود فرد مبتلا به لوپوس داشته باشند.
- این بیماری در دوقلوها نیز بیشتر دیده شده است.
نشانه های اولیه لوپوس پوستی
در این بیماری علائم به صورت ضایعات پوستی است که بر خلاف لوپوس سیستمیک، معمولاً غیر قرینه می‌باشند و به صورت پلاک‌های بدون علامت و با حدود مشخص به رنگ قرمز یا بنفش دیده می‌شوند و با پوسته‌هایی که بر روی آن چسبیده است، بروز می‌کنند.
در این بیماری نازک شدن سطح پوست موجب صاف شدن سطح ضایعه شده و باعث می‌شود پوست در آن ناحیه سفید یا چروکیده به نظر برسد. ضایعات ممکن است برای ماه‌ها پایدار بمانند یا خود به خود بهبود یابند ولی حتی پس از بهبودی پوست همچنان نازک است و نهایتاً اسکاری سفید رنگ و صاف یا لکه ای بزرگ و فرورفته، بر جای می‌گذارند. ضایعات بر روی پوست سر می‌توانند آلوپسی همراه با اسکار ایجاد نمایند. شایعترین محل درگیری صورت، گوش و اطراف چشمها (نواحی در معرض نور) می‌باشد ولی ضایعات ممکن است در هر کجای بدن ایجاد شود.
علت ایجاد بیماری لوپوس
گرچه منشأ و عامل بروز این بیماری ناشناخته مانده است، ولی نظریه هایی مطرح شده که عامل بروز این بیماری احتمالاً نوعی تروما یا پرتو فرابنفش است. علاوه بر فرضیه یادشده، نتایج حاصل از آزمایشات حاکی از این است که عامل ژنتیکی نیز در این بیماری مؤثر است.
تشخیص بیماری لوپوس پوستی
اگر پوست همزمان دچار، آتروفی (نازک شدن پوست) همراه با خشکی، التهاب و قرمزی باشد؛ معمولاً حدس پزشک ابتلا به لوپوس پوستی است ولی با این وجود، تشخیص قطعی این بیماری با بیوپسی انجام می‌شود.
درمان لوپوس
هدف از درمان این بیماری، پیشگیری یا به حداقل رساندن بدشکلی‌های حاصل از ضایعات پوستی است. انتخاب روش درمان بر اساس شدت ضایعات می‌باشد. ضایعات کوچک و محدود را باید به صورت موضعی درمان نمود ولی ضایعات وسیعتر و ضایعاتی که به درمان‌های موضعی پاسخ نمی‌دهند را باید به صورت سیستمیک درمان کرد. درمان لوپوس پوستی، اغلب با ضدآفتاب، کورتیکواستروئید و کلروکین خوراکی است.