بیماری سلولیت چیست؟
برخی از باکتری ها به طور طبیعی روی پوست وجود دارند و معمولاً صدمه ای نمی زنند. با این حال، اگر آن ها وارد پوست شوند، می تواند عفونت ایجاد کند. باکتری ها می توانند از طریق بریدگی، چریدن یا گزش وارد شوند.
سلولیت چیست؟
سلولیت نوعی عفونت باکتریایی دردناک در لایه های عمیق پوست است که در صورت نادیده گرفتن به طور ناگهانی شروع شده و زندگی فرد را تهدید کند. موارد خفیف شامل یک عفونت موضعی، همراه با قرمزی در یک منطقه است. موارد جدی تر شامل یک عفونت است که به سرعت در حال گسترش است و می تواند منجر به سپسیس شود. گسترش تا حدودی به قدرت سیستم ایمنی بدن فرد بستگی خواهد داشت.
انواع سلولیت
سلولیت انواع مختلفی دارد که بستگی به محل بروز عفونت دارد. برخی از انواع شامل:
- سلولیت اطراف چشم، که در اطراف چشم ایجاد می شود
- صورت که در اطراف چشم، بینی و گونه ایجاد می شود
- سلولیت پستان
- پری آنال که در اطراف دهانه مقعد ایجاد می شود
سلولیت می تواند در هر نقطه از بدن، از جمله دست و پا ایجاد شود. بزرگسالان مستعد ابتلا به سلولیت در قسمت پایین پا هستند، در حالی که کودکان استعداد ابتلا در صورت یا گردن را دارند.
علائم سلولیت
علائم زیر ممکن است در منطقه آسیب دیده رخ دهد:
- قرمزی و تورم
- گرما
- حساسیت و درد
- برخی از افراد دچار تاول، گودی پوست یا لکه می شوند.
ممکن است فرد علائم دیگری از عفونت را نیز تجربه کند، مانند:
- خستگی
- لرز و تعریق سرد
- لرزیدن
- تب
- حالت تهوع
علاوه بر این، غدد لنفاوی ممکن است متورم شده و حساس شوند. به عنوان مثال سلولیت در پا ممکن است غدد لنفاوی کشاله ران را تحت تأثیر قرار دهد.
علت ابتلا به سلولیت
باکتری های گروه های استرپتوکوک و استافیلوکوکوس در سطح پوست شایع بوده و مضر نیستند. اگر آن ها از طریق بریدگی یا خراشیدگی وارد پوست شوند، می توانند باعث ایجاد عفونت شوند.
عوامل خطرزا
عواملی که می توانند خطر سلولیت را افزایش دهند عبارتند از:
سن:
سلولیت بیشتر در سنین میانسالی یا بعد از آن اتفاق می افتد.
چاقی:
سلولیت در بین افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند بیشتر دیده می شود.
مشکلات پا:
تورم (ادم) و زخم می تواند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.
سلولیت قبلی:
هر کسی که قبلاً سلولیت داشته باشد، ۸-۲۰٪ احتمال عود آن وجود دارد، تحقیقات نشان می دهد که عفونت می تواند طی یک سال چندین بار دوباره ظاهر شود.
قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی:
این موارد شامل آب آلوده و برخی حیوانات از جمله ماهی و خزندگان است.
سایر مشکلات پوستی:
آبله مرغان، اگزما، پای ورزشکار، آبسه ها و سایر بیماری های پوستی می توانند خطر ورود باکتری به بدن را افزایش دهند.
ورم لنفاوی:
این می تواند منجر به تورم پوست شود، که می تواند ترک بخورد و اجازه ورود باکتری ها را بدهد.
سایر شرایط:
افراد مبتلا به بیماری کبد یا کلیه بیشتر در معرض سلولیت قرار دارند.
دیابت:
اگر شخصی نتواند دیابت خود را به طور مناسب کنترل کند، مشکلات سیستم ایمنی بدن، گردش خون یا هر دو می توانند منجر به زخم های پوستی شود.
سیستم ایمنی ضعیف شده:
افراد ممکن است در سنین بالاتر، در صورت ابتلا به HIV (ایدز) یا تحت شیمی درمانی یا رادیوتراپی به این مشکل مبتلا شوند.
مشکلات گردش خون:
افرادی که گردش خون ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر گسترش عفونت به لایه های عمیق پوست قرار دارند.
جراحی یا جراحت اخیر:
این مورد باعث افزایش عفونت می شود.
مصرف داروی داخل وریدی:
تزریق داروها، به ویژه با سوزن های استفاده شده، می تواند منجر به آبسه و عفونت در زیر پوست شود و خطر سلولیت را افزایش دهد.
تشخیص سلولیت
پزشک فرد را معاینه و علائم وی را ارزیابی می کند. آن ها همچنین ممکن است سواب یا بیوپسی تجویز کنند تا بفهمند کدام نوع باکتری وجود دارد. تست های آزمایشگاهی می تواند سایر دلایل احتمالی را رد کند، زیرا سایر بیماری‌ها ممکن است علائمی مشابه سلولیت داشته باشد.
شناسایی علت و نوع باکتری ها، پزشک را قادر می سازد مناسب ترین روش درمانی را تجویز کند. با این حال، این می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا وجود انواع مختلف باکتری بر روی پوست می تواند منجر به نتایج نادرست شود.