عوامل کبودی پوست چیست؟ | بخش اول
حتما شما هم متوجه لکه‌های آبی و سیاهی که در کبودی دیده می شوند، شده‌اید. علت کبودی همان کوفتگی است که در اثر وارد شدن ضربه و آسیب به پوست ایجاد می شود. بریدگی پوست یا وارد شدن ضربه سنگین به بخشی از بدن از جمله این آسیب ها هستند. در حقیقت آسیب وارده باعث پارگی مویرگ‌های (عروق خونی بسیار نازک و ظریف) پوست می شود. به این ترتیب خون در زیر سطح پوست به دام افتاده و باعث کبودی آن می شود. کبودی در هر سنی می تواند رخ دهد. برخی کبودی ها با درد بسیاری کمی همراه هستند به نحوی که فرد متوجه وجود کبودی نمی شود.
اگر چه کبودی‌ها بسیار شایع هستند، با این حال اطلاع از روش های درمانی موجود و تعیین این موضوع که آیا وضعیت پیش آمده نیازمند درمان اورژانسی است یا خیر بسیار حائز اهمیت می باشد. در مطالب بعدی در مورد علائم کبودی و عوامل ایجاد کننده کبودی بحث خود را پیش می‌بریم.
علت کبودی
علت کبودی در بسیاری از مواقع، آسیب های فیزیکی است. البته برخی بیماری‌های زمینه‌ای هم ممکن است باعث افزایش احتمال بروز کبودی شوند. در ادامه به بررسی ۱۶ علت احتمالی کبودی می‌پردازیم. که در این نوشته به بررسی 7 مورد آن می پردازیم و در بخش بعدی به ادامه این مبحث می پردازیم.
آسیب های ورزشی
آسیب های ورزشی آسیب هایی هستند که در هنگام انجام ورزش به وجود می آیند. این آسیب ها می‌توانند شامل شکستگی استخوان، کشیدگی و پیچ خوردگی عضلات، دررفتگی مفاصل، پارگی تاندون ها و تورم عضلانی باشند. آسیب های ورزشی ممکن است در اثر ضربه و یا زیاده روی در انجام ورزش بوجود بیایند.
تکان خوردن مغز (Concussion)
در این حالت در پی وارد شدن ضربه به سر یا تکان خوردن یک آسیب مغزی خفیف بوجود می آید. علایم تکان خوردن مغز بسته به شدت آسیب و خصوصیات ذاتی فرد آسیب دیده متفاوت است. شکلات حافظه، گیجی، خواب آلودگی یا احساس کندی، منگی، دوبینی و تاری دید، سردرد، تهوع، استفراغ، حساسیت به صدا یا نور، مشکلات تعادلی و واکنش کند به تحریکات مختلف از جمله علائم تکان خوردن مغز هستند. این علائم ممکن است بلافاصله بعد از آسیب ایجاد شوند و یا ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها و حتی ماه‌ها پس از آسیب بروز پیدا کنند.
ترومبوسیتوپنی
ترومبوسیتوپنی به معنی کمتر بودن تعداد پلاکت ها از حد طبیعی خود می باشد. دلایل بسیار متنوعی می توانند باعث ترومبوسیتوپنی شوند. شدت علائم این بیماری نیز در افراد مختلف متغیر است. علائم ممکن است شامل کبودی‌های قرمز، بنفش یا قهوه ای رنگ، لکه های پوستی همراه با نقاط قرمز یا بنفش، خون دماغ شدن، خونریزی لثه ها، طولانی شدن مدت زمان خونریزی، وجود خون در ادرار و مدفوع، استفراغ خونی و خونریزی شدید قاعدگی باشند.
لوسمی
اصطلاح لوسمی برای توصیف انواع سرطان هایی که منشا خونی دارند، استفاده می شود. این بیماری‌ها در اثر تکثیر خارج از کنترل گلبول های سفید در مغز استخوان ایجاد می شوند. لوسمی‌ها بر اساس زمان شروع و نوع سلول های درگیر (سلول‌های رده میلوئیدی و لنفوسیتی) طبقه بندی می شوند. علایم شایع لوسمی عبارتند از:
- تعریق بویژه در شب که تعریق شبانه نیز نامیده می شود
- ضعف
- خستگی که با استراحت هم از بین نمی رود
- کاهش غیر ارادی وزن
- دردهای استخوانی
- گره های لنفاوی برجسته و بدون درد بویژه در ناحیه گردن و زیر بغل
- بزرگی طحال یا کبد
- نقاط قرمز رنگ در پوست
- کبودی و خونریزی آسان
- تب و لرز و عفونت های مکرر
بیماری فون ویلبراند
بیماری فون ویلبراند یک اختلال خونریزی است که در اثر کمبود فاکتور ون ویلبراند ایجاد می شود. چنانچه سطح فرم عملکردی این فاکتور در خون پایین باشد، پلاکت ها قادر نخواهند بود به طور مناسبی تجمع پیدا کنند و این موضوع منجر به طولانی شدن مدت زمان خونریزی خواهد شد.
شایع ترین علائم این بیماری عبارتند از :
- کبودی آسان
- خون دماغ شدن بیش از حد
- خونریزی های طولانی مدت پس از آسیب
- خونریزی لثه
- و خون ریزی غیر طبیعی و شدید در دوران قاعدگی.
آسیب سر
آسیب به سر یک حالت اورژانسی در پزشکی محسوب می شود و نیازمند مراقبت های فوری است. این نوع تحت عنوان هر نوع آسیب به مغز، جمجمه و یا اسکالپ (بافت خاصی که جمجمه را می‌پوشاند و به صورت عامیانه پوست سر نامیده می شود) تعریف می شود. آسیب های متداولی که به سر وارد می شوند، شامل ضربه (تکان خوردن مغز)، شکستگی جمجمه و زخمی شدن اسکالپ هستند. آسیب های وارده به سر معمولا در اثر وارد شدن ضربه به سر و صورت یا تکان خوردن ناگهانی و شدید جمجمه بوجود می آیند.
ارزیابی و درمان تمام جراحات وارده به سر تحت نظارت مستقیم پزشک بسیار مهم است. علائم هشدار دهنده ای که نشان دهنده اورژانسی بودن جراحت وارده می باشند عبارتند از:
- تشنج
- فقدان هوشیاری
- استفراغ
- مشکلات تعادلی
- عدم هماهنگی حرکات
- عدم آگاهی به مکان و زمان
- سردرد دائمی و تشدید شونده
- از دست دادن کنترل عضلات
- از دست دادن حافظه
- خارج شدن مایع شفاف از گوش یا بینی
- خواب آلودگی بیش از حد
در رفتگی مچ پا
هنگام در رفتگی مچ پا، لیگامان‌ها (رباط ها) آسیب می بینند. لیگامان ها یا رباط های مچ پا، نوارهای بافتی محکمی هستند که استخوان های ساق پا و پا را احاطه کرده و آن ها را به یکدیگر متصل می کنند. در رفتگی مچ پا زمانی اتفاق می افتد که پا دچار چرخش ناگهانی می شود. در این حالت مفصل مچ پا از موقعیت طبیعی خود خارج می شود. تورم، درد، کبودی، عدم تحمل وزن، تغییر رنگ پوست و سفتی در مچ پای آسیب دیده از جمله علائم احتمالی در رفتگی مچ پا هستند.
این نوشته ادامه دارد …
بهترین متخصص ژل و بوتاکس | دکتر جویا را در اینستاگرام دنبال کنید
مطالعه بیشتر: