بررسی عوامل و علائم حساسیت به دئودورانت و ضد تعریق
دئودورانت ها و ضد تعریق های زیر بغل برخی از رایج ترین منابع واکنش های آلرژیک به لوازم آرایشی هستند که رشد باکتری ها را کاهش می دهند. البته استفاده از آنها می توانند باعث بروز بثورات زیر بغل، لایه برداری پوست و موارد دیگر شوند. سازمان غذا و دارو (FDA) دئودورانت ها را به عنوان عوامل آرایشی که شامل عطرهایی برای کاهش بوها هستند طبقه بندی می کند. در این مطلب از سایت دکتر ابوالفضل جویا بهترین متخصص ژل و بوتاکس عوامل و علائم حساسیت به دئودورانت و ضد تعریق را مورد بررسی قرار می دهیم.
آنها معمولا حاوی آلومینیوم هستند که میزان عرق را کاهش می دهند. دئودورانت ها و ضد تعریق ها به صورت تکی و ترکیبی عرضه می شوند. بیشتر بزرگسالان عادت دارند از دئودورانت یا ضد تعریق در زیر بغل خود به عنوان بخشی از برنامه بهداشت روزانه استفاده کنند.
هم محصولات دئودورانت و هم ضد تعریق ها برای حفظ بوی بدن طراحی شده اند، حتی زمانی که دمای بدن افزایش می یابد و باعث می شود شما عرق کنید. از آنجایی که اکثر دئودورانت ها و ضد تعریق ها دارای ترکیبات فعال مشابهی هستند، ممکن است تقریباً همه این محصولات باعث ایجاد آلرژی یا حساسیت شوند.
علائم حساسیت به دئودورانت ها
دئودورانت محصولی است که بوی عرق را خ می پوشاند. اما ضد تعریق محصولی است که از تعریق جلوگیری می کند. وقتی مردم به “حساسیت به دئودورانت” اشاره می کنند، می توانند به معنای آلرژی یا حساسیت به هر یک از این محصولات باشند.
اگر چه دئودورانت ها و ضد تعریق ها به طور کلی به عنوان محصولات مطمئن در نظر گرفته می شوند. اما با این حال، گاهی اوقات واکنش های آلرژیک ممکن است رخ دهد. آلرژی هایی که در اثر تماس پوست ایجاد می شوند، درماتیت تماسی نامیده می شوند. درماتیت تماسی اغلب محدود به ناحیه ای است که ماده آزاردهنده آن را لمس کرده است. در خصوص دئودورانت ها و ضد تعریق ها، ناحیه حساس معمولاً زیر بغل است.
آلرژی به دئودورانت ها و ضد تعریق ها می تواند علائم زیر را ایجاد کند:
- تراوش
- خارش
- سرخی
- لایه برداری
- تاول یا کهیر زیر بغل
- برآمدگی ها یا توده در زیر بغل
- پوسته پوسته شدن ناحیه ای که از دئودورانت استفاده شده است.
مدت زمانی که طول می کشد تا علائم ظاهر شوند و می تواند متفاوت باشد. علائم ممکن است در عرض چند دقیقه پس از استفاده از محصول یا تا چند ساعت بعد رخ دهند. گاهی اوقات علائم به سرعت برطرف می شوند، اما با این حال می توانند برای روزها دوام بیاورند و ممکن است تا زمانی که به طور کامل استفاده از محصول را متوقف نکنید، از بین نروند.
حتی اگر سال‌ها از یک محصول مشابه استفاده کرده باشید، می‌توانید نسبت به دئودورانت خود حساسیت یا آلرژی ایجاد کنید. گاهی اوقات، شرکت های لوازم آرایشی بدون هشدار دادن به مصرف کننده، فرمول های خود را تغییر می دهند و ماده جدیدی را معرفی می کنند که ممکن است قبلاً به آن حساس بوده باشید.
علل حساسیت به دئودورانت ها و ضد تعریق ها
سازمان غذا و دارو (FDA) بیان می کند که چهار دسته از ترکیبات دئودورانت می توانند باعث ایجاد آلرژی و تحریک شوند. مانند:
- عطرها
- رنگ ها
- آلومینیوم
- مواد نگهدارنده
در یک مطالعه در سال ۲۰۱۱، ۲۵ درصد از افرادی که به عطرهای آرایشی آلرژی داشتند، توسط مواد تشکیل دهنده عطر دئودورانت تحریک شدند. آلرژی به عطر بین ۰.۷٪ تا ۲.۶٪ از همه افراد را تحت تأثیر قرار می دهد.
از آنجایی که بیشتر دئودورانت ها و ضد تعریق ها حاوی مواد معطر هستند، اگر به عطر حساسیت دارید، باید به دنبال محصولاتی باشید که دارای برچسب محصولات “بدون عطر” هستند. همچنین، به یاد داشته باشید که “محصولات بدون عطر”، که معمولا بوی خاصی ندارند، ممکن است حاوی عطرهای پوشاننده ای باشند که می توانند آلرژی را تحریک کنند.
انواع مختلف الکل جزء مواد معطر در نظر گرفته می شود که می تواند باعث ایجاد آلرژی شود. همچنین نگهدارنده های موجود در دئودورانت نیز می توانند باعث ایجاد راش یا تحریک آلرژیک شوند. پارابن ها نوعی نگهدارنده هستند که در بسیاری از محصولات مراقبت شخصی استفاده می شدند. اگر چه اکثر شرکت‌های دئودورانت پارابن‌ها را از فرمول‌های خود حذف کرده‌اند، اما هنوز هم برخی هستند که شامل پارابن می‌شوند.
فلزات موجود در محصولات آرایشی و بهداشتی نیز می توانند باعث واکنش آلرژیک شوند. یکی از موادی که برای جلوگیری از تعریق استفاده می شود آلومینیوم است. تحقیقات انجام شده درماتیت تماسی را با این نوع قرار گرفتن در معرض آلومینیوم مرتبط کرده است. رنگ هایی که برای افزودن یا تغییر رنگ محصول دئودورانت استفاده می شوند نیز ممکن است باعث بروز آلرژیک شوند.
سایر علل درماتیت تماسی ناشی از دئودورانت ها و ضد تعریق ها، عبارتند از:
- لانولین
- ویتامین E (به عنوان یک آنتی اکسیدان و مرطوب کننده)
- پروپیلن گلیکول(عاملی که به عنوان “حامل” برای مواد فعال استفاده می شود)
دکتر ابوالفضل جویا، بهترین متخصص ژل و بوتاکس را در اینستاگرام دنبال کنید
عوارض و ریسک فاکتورهای دئودورانت ها
برخی از مطالعات ارتباط احتمالی بین دئودورانت ها یا ضد تعریق ها و افزایش خطر بیماری های خاص را یافته اند. با این حال، در حال حاضر، شواهد کافی برای حمایت از ادعاها وجود ندارد. برخی از این بیماری ها، عبارتند از:
پارابن ها و سرطان سینه
طبق یک مطالعه، نگرانی هایی وجود داشت که پارابن ها (که به عنوان نگهدارنده استفاده می شوند) در این محصولات مسئول افزایش نرخ سرطان سینه هستند. در حالی که این ارتباط ثابت نشده است، اکثر تولید کنندگان دیگر از پارابن در دئودورانت ها و ضد تعریق ها استفاده نمی کنند.
آلومینیوم و بیماری آلزایمر
در حالی که آلومینیوم موجود در ضد تعریق ها عامل افزایش بیماری آلزایمر است، این ایده تا حد زیادی رد شده است. اگرچه رسوبات آلومینیوم در بافت مغز افراد مبتلا به آلزایمر دیده می شود، اما مقدار کمی آلومینیوم از داروهای ضد تعریق توسط بدن انسان جذب می شود. علاوه بر این، حتی در افرادی که به طور منظم در معرض آلومینیوم قرار دارند، نرخ افزایش بیماری آلزایمر به طور مداوم مشاهده نمی شود. بنابراین مشخص نیست که آیا رسوبات آلومینیوم باعث بیماری آلزایمر می شود یا در نتیجه بیماری آلزایمر است.
روش تشخیص حساسیت به دئودورانت ها
آلرژی تنها دلیل بثورات زیر بغل نیست، بنابراین پزشک ممکن است بخواهد موارد دیگری را که احتمال دارد در ناراحتی شما نقش داشته باشد، در نظر بگیرد. سایر علل غیر مرتبط با دئودورانت ها و ضد تعریق ها، عبارتند از:
- آکانتوز نیگریکانس
- پسوریازیس معکوس
- انواع خاصی از سرطان
- عفونت های قارچی و قارچی (مانند کچلیو کاندیدیازیس)
پزشکان درماتیت تماسی را از دئودورانت ها و ضد تعریق ها با آزمایش پچ تشخیص می دهند. تنها سیستم تست پچ مورد تایید FDA در ایالات متحده تست TRUE است. متأسفانه، این آزمایش به طور قابل اعتمادی حساسیت به عطرهای غیر معمول و پروپیلن گلیکول را تشخیص نمی دهد. بنابراین، متخصص آلرژی ممکن است یک پچ تست با استفاده از دئودورانت یا ضد تعریق انجام دهد، اگر مشکوک باشد که ممکن است باعث مشکل شما شود.