علل و علائم ابتلا به بیماری پسوریازیس
علت ابتلا به پسوریازیس
در حالی که هنوز علت پسوریازیس مشخص نیست، دانشمندان معتقدند که این یک بیماری خودایمنی است. بیماری های خود ایمنی بر سیستم ایمنی بدن، که سلولهای T را برای محافظت از بدن در برابر عوامل عفونی تولید می کند، تأثیر می گذارد.
در افراد مبتلا به پسوریازیس، عوامل محرک ممکن است منجر به این شود که ژن ها به سیستم ایمنی بدن دستور دهند سلول های اشتباه را هدف قرار دهد. سلول های T طوری به عامل برانگیزاننده پاسخ می دهند که گویی در حال مبارزه با عفونت یا بهبود زخم هستند. آنها مواد شیمیایی تولید می کنند که باعث التهاب می شود.
در پسوریازیس، این فعالیت خود ایمنی منجر به رشد بیش از حد سلول های پوستی می شود. به طور معمول، سلول های پوستی حدود ۲۱-۲۸ روز طول می کشد تا خود را جایگزین کنند. با این حال، در افراد مبتلا به پسوریازیس، حدود ۲-۶ روز طول می کشد. عوامل آغازگر بیماری در هر فرد مبتلا به پسوریازیس متفاوت خواهد بود.
عوامل شایع شامل موارد زیر هستند:
- استرس و اضطراب
- آسیب به پوست
- عفونت ها
- تغییرات هورمونی
داروهایی که می توانند باعث بدتر شدن پسوریازیس شوند عبارتند از:
- لیتیوم
- ضد مالاریا
- کینیدین
- ایندومتاسین
برخی افراد پسوریازیس را با آلرژی، رژیم غذایی و آب و هوا مرتبط می دانند، اما هنوز هیچ مدرکی این نظریه ها را تأیید نکرده است.
نکته مهم، پسوریازیس مسری نیست. دانستن این مسئله می تواند به افراد مبتلا به این بیماری کمک کند تا با بخش های چالش برانگیز معاشرت کنار بیایند.
علائم پسوریازیس
علائم اصلی پسوریازیس لکه های قرمز، پولکی و پوسته پوسته ای است که ممکن است پوسته ها به راحتی ریخته شوند و پوسته های نقره ای جایگزین آن ها شوند. همچنین احتمالاً باعث خارش شدید یا احساس سوزش می شوند. علائم پسوریازیس در دوره عود بیماری ایجاد می شود و همینطور در طول زمان های مختلف با دوره های بهبودی در طی پاک شدن شکل می گیرند. دوره های بهبودی هر بار به طور متوسط ۱ تا ۱۲ ماه طول می کشد.
پیش بینی مدت زمان عود و دوره های بهبود می تواند چالش برانگیز باشد. علائم می تواند خفیف تا شدید باشد و با توجه به نوع پسوریازیس ممکن است متفاوت باشد.
طبق نظر بنیاد ملی پسوریازیس:
- پسوریازیس خفیف کمتر از ۳ درصد از بدن را پوشش می دهد
- پسوریازیس متوسط ۳ تا ۱۰ درصد از بدن را پوشش می دهد
- نوع شدید بیش از ۱۰ درصد از بدن را پوشش می دهد
پلاک ها ممکن است در هر جایی ایجاد شوند اما معمولاً به صورت تکه های کوچکی در آرنج، زانو، کمر و پوست سر ایجاد می شوند.
راه‌های تشخیص
هیچ آزمایش خونی وجود ندارد که بتواند پسوریازیس را تأیید کند. فردی که بثورات مداوم دارد و با داروهای بدون نسخه (OTC) برطرف نمی شود، ممکن است لازم باشد در مورد پسوریازیس با پزشک صحبت کند. اغلب اوقات، شناختن و درمان علائم در اوایل بیماری، نتایج طولانی مدت پسوریازیس را بهبود می بخشد.
پزشک علائم را بررسی کرده و در مورد سابقه شخصی و خانوادگی سوال می کند. وی ممکن است برای رد سایر بیماری ها مانند اگزما، نمونه برداری از پوست را نیز انجام دهند.