تشخیص بیماری آلبینیسم یا زالی
علائم آلبینیسم معمولاً از بدو تولد در ظاهر کودک مشهود است. در این شرایط مو، پوست و چشم کودک برای آزمایش رنگ‌دانه‌ها معاینه می‌شود. ازآنجایی‌که آلبینیسم می‌تواند مشکلات بینایی به وجود آورد، ممکن است کودک به یک متخصص چشم ارجاع داده شود. از آزمایش الکترودیاگنوتیک نیز برای تشخیص آلبینیسم کمک می‌گیرند. در این آزمایش الکترودهای کوچکی به پوست سر کودک می‌چسبانند تا اتصالات چشم‌ها به بخشی از مغز که بینایی را کنترل می‌کند، آزمایش کنند؛ اما دقیق‌ترین راه تشخیص آلبینیسم، آزمایش ژنتیک است که برای تشخیص ژن‌های معیوب مربوط به آلبینیسم انجام می‌شود.
عوارض بیماری آلبینیسم یا زالی
آلبینیسم یا زالی می‌تواند عوارض پوستی و چشمی و همچنین چالش‌های اجتماعی و عاطفی به همراه داشته باشد که در ادامه به توضیح هرکدام می‌پردازیم.
عوارض چشم:
مشکلات بینایی می‌تواند یادگیری، اشتغال و توانایی در رانندگی را تحت تأثیر قرار دهد.
عوارض پوستی:
افراد مبتلا به آلبینیسم پوست حساسی دارند که به نور و آفتاب واکنش نشان می‌دهد. آفتاب‌سوختگی یکی از جدی‌ترین عوارض مرتبط با آلبینیسم است. در نتیجه این بیماری خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می‌دهد.
چالش‌های اجتماعی و عاطفی:
واکنش‌های سایر افراد با مبتلایان به آلبینیسم ممکن است تبعیض‌آمیز بوده و تأثیری منفی روی آنان بگذارد. این افراد به علت داشتن ظاهری متفاوت ممکن است مورد آزار و اذیت و زورگویی قرار بگیرند. همچنین تفاوت ظاهری آن‌ها با دیگران می‌تواند باعث کاهش عزت‌نفس، افزایش استرس و حتی انزوای اجتماعی آن‌ها شود.
درمان آلبینیسم یا زالی
در حال حاضر برای این بیماری درمانی وجود ندارد؛ اما روش‌های درمانی ژنتیکی برای این بیماری درحال‌توسعه هستند. تاکنون دانشمندان توانسته‌اند با اصلاحات ژنی در پوست و موهای موش‌های آزمایشگاهی تغییراتی را ایجاد کنند؛ اما تا کاربرد این آزمایش‌ها برای انسان زمان لازم است. بهترین توصیه برای این بیماران محافظ از پوست در برابر تابش خورشید است.