کهیر
کهیر، عبارت است از لکه‌های برجسته‌ایی که بر روی پوست ظاهر شده و بعضاً با خارش همراه هستند. به عبارت دیگر، کهیر به ظاهر شدن پاپول‌ها و پلاک‌های زودگذر، برآمده و توأم با خارشی گفته میشود که اغلب التهابی بوده و مرز مشخص و مرکزی بی‌رنگ دارند. کهیر پوستی، هر بار ظرف ۲۴ ساعت از بین می‌رود. لکه‌های کهیر می‌توانند روی هر بخشی از پوست بدن ظاهر شوند. لکه‌هایکهیر می‌توانند اندازه‌ای در حد یک نوک خودکار تا یک بشقاب داشته باشند. گاهی اوقات این لکه‌ها به هم متصل شده و لکه‌های بزرگتری را تشکیل می‌دهند. کهیر حاد اغلب ناشی از یک آلرژی است، با این حال این مشکل می‌توانند دلایل دیگری نیز داشته باشد. در علم پزشکی به کهیر، اورتیکاریا گفته میشود. به لکه‌های بزرگتر که در عمق پایین‌تری از پوست ایجاد می‌شوند، آنژیوادم گفته میشود. گاهی اوقات کهیر پوستی به صورت تورم پلک‌ها و لب‌ها ظاهر میشود که در ادامه به بحث درمان کهیر و انواع آن نیز می پردازیم.
انواع کهیر
کهیر حاد، کمتر ۶ هفته دوام داشته و معمولاً دلیل مشخصی دارد.
کهیر مزمن، بیش از ۶ هفته (و گاهی ماه‌ها یا سال‌ها) طول می‌کشد و می‌تواند دلیل مشخصی داشته یا نداشته باشد.
کهیر معمولی، به طور ناگهانی و به علت نامعلومی ظاهر میشود. معمولاً با همان سرعتی که ظاهر شد ناپدید میشود و سپس در جای دیگری از بدن بروز می‌کند و روزها یا هفته باقی می‌ماند.
کهیر فیزیکی، که ۱۵ تا ۲۰ % از موارد کهیر مزمن را تشکیل می‌دهد، معمولاً بعد از تماس مستقیم با بعضی چیزها یا مواد موجود در محیط بروز می‌کند.
- کهیر خورشیدی، بعد از قرار گرفتن در معرض آفتاب بروز می‌کند.
- کهیر سرد، زمانی رخ می‌دهد که شخص بعد گذراندن مدتی در سرما در حال گرم شدن است.
- کهیر کولینرژیک، باعث میشود بعد از انجام تمرینات ورزشی شدید یا یک حمام یا دوش داغ صدها برآمدگی کوچک روی پوست ایجاد شود.
- علل دیگر کهیر فیزیکی عبارتند از:
- آب
- گرما
- ارتعاش
- فشار روی پوست (مثل فشار ناشی از کمربند یا لباس خیلی تنگ)
درمان کهیر
معمول‌ترین درمان برای موارد خفیف یا متوسط کهیر تجویز یک آنتی‌هیستامین غیرآرام‌بخش (باعث خواب‌آلودگی نمی‌شود) است. آنتی‌هیستامین‌ها باعث تسکین علائمی مثل خارش می‌شوند.
برای درمان کهیر می‌توان از داروهای زیر استفاده کرد:
۱- از لوسیون‌ها و کرم‌های موضعی زیر می‌توان برای تسکین خارش استفاده کرد:
- داروهای حاوی کامفور
- منتول
- دیفن هیدرامین
- کالامین
۲- آنتی‌هیستامین‌های خوراکی، که مانع از تولید هیستامین شده و به کاهش علائم کهیر کمک می‌کنند. البته آن‌ها علل زمینه‌ای عارضه را درمان نمی‌کنند. این داروها عبارتند از:
- لوراتادین (کلاریتین)
- فکسوفنادین (آلرژا)
- سیتریزین (زیرتک)
- دیفن هیدرامین (بنادریل)
- هیدروکسیزین (ویستاریل)
- کلروفنیرامین (کلروتریمتون)
۳- آناتگونیست‌های گیرنده H2 به تنهایی یا به همراه یک آنتی‌هیستامین استفاده میشود:
- سیمتیدین (تاگامت)
- فاموتیدین (پپسید آسی)
- رانیتیدین (زانتاک)
۴- کورتیکواستروئیدها عملکرد سریعی داشته و می‌توان از آن‌ها در دوره‌های کوتاه مدت برای کمک به تسکین تورم، قرمزی و خارش و همچنین جلوگیری از بروز مجدد کهیر استفاده کرد.
- پردنیزولون
در موارد شدید، کورتیکواستروئیدها به شکل تزریقی یا درون وریدی به بیمار داده می‌شوند.
۵- داروهای ضدافسردگی تری‌سیکلیک به تسکین خارش کمک می‌کنند:معمولا خارشهای عصبی شبانه اند.
- دوکسپین
۶- اپی نفرین، در موارد اضطراری برای جلوگیری از شوک آنافلکسی استفاده میشود.
- تزریق آدرنالین
بیمارانی که مکرراً دچار واکنش‌های آلرژیک شدید می‌شوند با خود قلم اپینفرین حمل می‌کنند تا در صورت نیاز به خود اپینفرین تزریق کنند.معمولاً ابتدا یک آنتی‌هیستامین غیرآرام‌بخش یا با آرام‌بخشی با دوز کم تو یا حتی ایندرال بعنوان یک ضد اضطراب استفاده میشود.جویز می‌کند و سپس اگر دارو جواب نداد، از یک آنتی‌هیستامین با آرام‌بخشی بیشتراستفاده می‌کند.