آشنایی با عوارض شیمی درمانی روی ناخن
ناخن های پا به بستر ناخن روی هر انگشت پا متصل می شوند که خون و مواد مغذی مورد نیاز برای حفظ سلامت ناخن ها را تامین می کند. تغییر در ناخن های پا می تواند یک اتفاق نسبتاً شایع در طول شیمی درمانی باشد. یک مشکل شایع، آنیکولیز، یا آسیب به بافت بستر ناخن است که ناخن های پا را در جای خود نگه می دارد. در ادامه این مقاله از سایت دکتر ابوالفضل جویا بهترین متخصص تزریق چربی و لیپوترانسفر به بررسی عوارض شیمی درمانی روی ناخن خواهیم پرداخت.
مشکلات شایع ناخن پا در طول شیمی درمانی
وقتی اختلال اونیکولیز اتفاق می افتد، معمولا بدون درد بروز پیدا می کند. با این حال، اگر شرایط دیگری مانند تعداد کم گلبول های سفید نیز وجود داشته باشد، می تواند منجر به بروز ناراحتی و عفونت شود. علاوه بر اونیکولیز، سایر مشکلات ناخن پا که ممکن است در اثر شیمی درمانی رخ دهند، عبارت اند از:
- ترک ناخن
- افتادن ناخن
- برآمدگی ناخن
- لکه های تیره زیر ناخن
در صورت مشاهده هر کدام از این علائم، بهتر است که سریعا با یک پزشک تماس بگیرید. اگر درباره هر کدام از این علائم سوالی دارید، با یک پزشک تماس بگیرید و با او مشورت کنید. علاوه بر این علائم کمبود مواد مغذی بر روی ناخن ها را بشناسید.
مطالعه بیشتر : راه های صاف کردن موهای خشک و وز
زمان بروز مشکلات ناخن در اثر شیمی درمانی
به طور کلی، مشکلات ناخن می تواند هر زمانی پس از شروع شیمی درمانی بروز پیدا کند. اما معمولاً تا پس از چند انفوزیون اول ظاهر نمی‌شود. مشکلات ناخن انگشتان دست معمولاً حدود شش ماه پس از اتمام شیمی درمانی برطرف می شود، اما بهبودی ناخن های پا ممکن است کمی طولانی تر شود.
عوارض داروهای شیمی درمانی به احتمال زیاد باعث ایجاد مشکلات ناخن ها می شوند. هر داروی شیمی درمانی ممکن است باعث بروز مشکلات ناخن پا شود، اما برخی از داروهای شیمی درمانی وجود دارند که احتمال ایجاد آنها را بیشتر می کنند. انواع شیمی درمانی که معمولاً باعث تغییر ناخن می شوند، عبارت اند از:
- فلوئورواوراسیل
- تاکسول (پاکلیتاکسل)
- تاکسوتر (دوستاکسل)
- آدریامایسین (دوکسوروبیسین)
اگر درباره هر کدام از این داروها سوالی دارید، با یک پزشک تماس بگیرید و با او مشورت کنید.
سایر عوارض شیمی درمانی در ناخن ها
حتی هنگام انجام پیشگیری، مشکلات دیگری مانند عفونت قارچی یا باکتریایی نیز ممکن است رخ دهند. این وضعیت می تواند به ویژه در هنگام دریافت داروهای شیمی درمانی که می توانند گلبول های سفید خون را که با عفونت مبارزه می کنند، دچار مشکل کند، نگران کننده باشد. هر روز ناخن ها را بررسی کنید تا هر گونه تغییری را سریعا پیدا کنید.
اگر تب و قرمزی یا ترشح در اطراف ناخن های خود دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است به مصرف آنتی بیوتیک، کرم های ضد قارچ یا هر نوع درمان دیگری نیاز داشته باشید. روغن درخت چای برای عفونت قارچی ناخن های پا استفاده شده است، اما ممکن است به مصرف یک داروی ضد قارچ نیاز باشد.
به این ترتیب، جهت تعیین داروهای مناسب و موثر و نیز برای انتخاب بهترین روش درمانی برای رفع مشکلات بروز پیدا کرده، باید با یک پزشک متخصص مشورت کنید.
نکات مراقبت از ناخن پا
شما می توانید برای اینکه ناخن های پا را به بهترین شکل حفظ کنید، برخی از اقدامات را انجام دهید. از جمله این موارد، عبارت اند از:
ناخن های پا را مستقیماً ببندید و کوتاه نگه دارید.
زیرا این کار از شکافته شدن و شکستن ناخن پیشگیری می‌کند. علاوه براین، می توانید ناخن های پا را تمیز و مرطوب نگه دارید. هنگامی که برای انجام پدیکور می روید، مطمئن شوید که تمام وسایل استریل شده اند (این به این معنی است که در اتوکلاو قرار داده شده اند، نه فقط در محلول ضد عفونی کننده).
کوتیکول های شل را به آرامی جدا کنید، آنها را نچینید یا نکشید.
این کار می تواند باعث بروز خونریزی شود که به راحتی می تواند منجر به ایجاد عفونت شود. سعی کنید از انجام کارهایی که باعث ایجاد آسیب در انگشتان پا و ناخن های پا می شوند، خودداری کنید، زیرا ناخن ها به راحتی کبود می شوند.
کفش های پهن تری بپوشید که فضای زیادی در قسمت پنجه پا داشته باشید.
علاوه براین، کفش های پهن تر، گردش خون بیشتری را در انگشتان و ناخن های پا ایجاد می کنند. همچنین مطمئن شوید که کفش ها به اندازه کافی بزرگ باشند، پیاده روی طولانی باعث بروز تورم می شود، بنابراین کفش پیاده روی خود را نیم سایز بزرگتر از کفش های معمولی بخرید.
باید به این نکته توجه داشته باشید که ناخن های پا فقط نصف ناخن های دست رشد می کنند. به عبارت دیگر، این ناخن ها هر سه ماه یکبار حدود ۰.۵ سانتی متر رشد می کنند. مانند ناخن های دست، ناخن های پا نیز می توانند سایر اختلالات، خطوط، برآمدگی ها و تغییر رنگ را تجربه کنند و حتی در طول شیمی درمانی دچار مشکل شوند. با این وجود، می توان با انجام برخی اقدامات، از بروز عوارض شدید و نامطلوب پیشگیری کرد.
دکتر ابوالفضل جویا متخصص تزریق چربی و لیپوترانسفر را در اینستاگرام دنبال کنید
ناخن های پای خود را تقویت کنید.
مصرف مکمل بیوتین ممکن است به تقویت ناخن های شکننده کمک کند. بیوتین یک ویتامین B کمپلکس است، اما قبل از شروع مصرف مکمل ویتامین، با انکولوژیست خود صحبت کنید. برخی از مکمل های ویتامین ممکن است با شیمی درمانی تداخل داشته باشند. علاوه براین، لاک شفاف ممکن است به محافظت از ناخن های پا در طول درمان کمک کند.
بوی بد ناخن ها در طول شیمی درمانی
در واقع داروهای شایع شیمی درمانی (آدریامایسین، تاکسول، ۵-فلوراوراسیل، که فقط چند مورد از داروهای شیمی درمانی هستند) باعث بروز آسیب و حمله به بافتی می شوند که ناخن پا را در جای خود نگه می دارد. به این وضعیت، به اصطلاح علمی، انیکولیز می گویند.
به طور کلی شایع است که در طول این اختلال، ناخن چسبندگی خود را به قسمتی یا تمام بستر ناخن از دست می دهد. هنگامی که یک ناخن چسبندگی خود را از دست می دهد، به درماتوفیت ها (حشراتی که باعث بروز عفونت های قارچی نامطلوب می شوند) فرصتی ایجاد می شود تا زیر ناخن پا نفوذ کنند. این وضعیت باعث بروز انیکومایکوز یا قارچ ناخن پا می شود.
دریافت اینترنتی نوبت ویزیت دکتر ابوالفضل جویا